سوره الرحمن

شماره آیهآیهترجمه فارسی
یکبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الرَّحْمَٰنُخداى رحمان،
دوعَلَّمَ الْقُرْآنَقرآن را آموخت- به پيامبر
سهخَلَقَ الْإِنْسَانَانسان را بيافريد
چهارعَلَّمَهُ الْبَيَانَاو را سخن‌گفتن آموخت.
پنجالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍخورشيد و ماه به حساب [معينى‌] در كارند.
ششوَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِو گياه- گياه بى‌ساقه- و درخت سجده مى‌آرند.
هفتوَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَو آسمان را برافراشت و ترازو را- در ميان بندگان- بنهاد،
هشتأَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِكه در ترازو از حد مگذريد- تجاوز و خيانت مكنيد-.
نهوَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَو سنجش را به داد و انصاف برپا داريد- ترازو را راست داريد- و ترازو را مكاهيد- در سنجيدن و وزن‌كردن با كم‌دادن خيانت مكنيد-.
دهوَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِو زمين را براى آدميان بنهاد.
یازدهفِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِدر آن ميوه‌هاست و خرمابنهاى غلاف‌دار- كه ميوه‌اش در غلاف است-.
دوازدهوَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُو دانه‌هاى با برگ و كاه، و گياهان خوشبو.
سیزدهفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را [اى پريان و آدميان،] دروغ مى‌انگاريد؟
چهاردهخَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِآدمى را از گِلى خشك مانند سفال- گِل پخته كوزه‌گران- بيافريد.
پانزدهوَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍو پريان را از زبانه آتشى بى‌دود آفريد.
شانزدهفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
هفدهرَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِخداوند دوخاور و خداوند دو باختر.
هیجدهفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
نوزدهمَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِآن دو دريا- آب شيرين و آب شور- را راه داد كه به هم رسند.
بیستبَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِميان آن دو حائلى است تا از حد نگذرند- به هم نياميزند-.
بیست و یکفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
بیست و دويَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُاز آن دو [دريا] مرواريد درشت و خرد بيرون مى‌آيد.
بیست و سهفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌پنداريد؟
بیست و چهاروَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِو او راست كشتيهاى روان‌شده- يا بادبان برافراشته- در دريا همچون كوه‌ها- در بزرگى-.
بیست و پنجفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
بیست و ششكُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍهر كه بر روى آن
بیست و هفتوَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِو ذات پروردگار تو، آن خداوند شكوه و ارجمندى، بماند.
بیست و هشتفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
بیست و نهيَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍهر كه در آسمانها و زمين است از او [حاجت‌] مى‌خواهند هر روز وى در كارى است.
سیفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
سی و یکسَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِاى پريان و آدميان، زودا كه به [حساب‌] شما پردازيم.
سی و دوفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌پنداريد؟
سی و سهيَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍاى گروه پريان و آدميان، اگر توانيد از مرزهاى آسمانها و زمين بگذريد- تا از حكم و قضاى من بگريزيد- پس بگذريد، نتوانيد گذشت مگر به توان و نيرويى- كه آن را نداريد-.
سی و چهارفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
سی و پنجيُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِبر شما پاره‌اى از آتش و دودى- يا مسى گداخته- فرستاده شود پس دفاع از يكديگر نتوانيد.
سی و ششفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
سی و هفتفَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِپس آنگاه كه آسمان شكافته شود، و همچون اديم سرخ‌فام گردد
سی و هشتفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
سی و نهفَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّپس در آن روز هيچ آدمى و پرى را از گناهش نپرسند- زيرا رخساره هر كس نماينده حال اوست-.
چهلفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
چهل و یکيُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِبزهكاران به نشان رويشان- سياه رويى- شناخته شوند، پس به موهاى پيشانى و پاهاشان گرفته شوند.
چهل و دوفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
چهل و سههَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَاين است دوزخى كه بزهكاران دروغش مى‌پنداشتند
چهل و چهاريَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍميان دوزخ و ميان آب جوشان سوزان مى‌گردند.
چهل و پنجفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
چهل و ششوَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِو براى كسى كه از ايستادن در پيشگاه پروردگار خويش- جايگاه حساب- بترسد دو بهشت است.
چهل و هفتفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
چهل و هشتذَوَاتَا أَفْنَانٍكه پُر از شاخسارهايند- يا: داراى ميوه‌هاى گوناگون‌اند-.
چهل و نهفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌پنداريد؟
پنجاهفِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِدر آنها، دو چشمه روان است.
پنجاه و یکفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
پنجاه و دوفِيهِمَا مِنْ كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِدر آنها، از هر ميوه‌اى دو گونه است.
پنجاه و سهفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
پنجاه و چهارمُتَّكِئِينَ عَلَىٰ فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ ۚ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍبر بالشها و بسترهايى تكيه زنند كه آستر آنها از ديباى ستبر است، و ميوه‌هاى آن دو بهشت نزديك و در دسترس است.
پنجاه و پنجفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
پنجاه و ششفِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّدر آنها زنان فروهشته چشم باشند كه پيش از ايشان- بهشتيان- هيچ آدمى و پرى آنان را نسوده باشد.
پنجاه و هفتفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌پنداريد؟
پنجاه و هشتكَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُگويى كه ايشان بسان ياقوت و مرجان‌اند- در سرخى و روشنى و سپيدى و درخشش-.
پنجاه و نهفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
شصتهَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُآيا پاداش نيكوكارى جز نيكى‌كردن است؟
شصت و یکفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
شصت و دووَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِو فروتر از آنها- نزديك آن دو بهشت- دو بهشت ديگر هست.
شصت و سهفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
شصت و چهارمُدْهَامَّتَانِآنچنان سبز كه به سياهى زند- چنان پُردرخت است كه سبز سير مى‌نمايد.
شصت و پنجفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌پنداريد؟
شصت و ششفِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِدر آنها دو چشمه جوشنده هست.
شصت و هفتفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
شصت و هشتفِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌدر آنها [درختان‌] ميوه و خرمابن و [درخت‌] انار هست.
شصت و نهفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
هفتادفِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌدر آنها زنان گزيده نيكو و زيبا هستند.
هفتاد و یکفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
هفتاد و دوحُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِحورانى- سياه چشمانى- دور از چشم بيگانگان در سراپرده‌ها هستند.
هفتاد و سهفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌پنداريد؟
هفتاد و چهارلَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّكه پيش از ايشان هيچ آدمى و پرى آنان را نسوده است.
هفتاد و پنجفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟
هفتاد و ششمُتَّكِئِينَ عَلَىٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍبر بالشهاى سبز و فرشها و بسترهاى گرانمايه و نيكو تكيه زنند.
هفتاد و هفتفَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِپس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
هفتاد و هشتتَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِبزرگ و والاست نام پروردگار تو، خداوند شكوه و ارجمندى.