سوره انفطار

شماره آیهآیهترجمه فارسی
شانزدهوَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَو از آن ناپيدا و ناپديد نيستند- يعنى بيرون نيايند-.
هفدهوَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِو تو چه دانى كه روز حساب و پاداش چيست؟
هیجدهثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِباز چه دانى تو كه روز حساب و پاداش چيست؟
نوزدهيَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا ۖ وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ[به ياد آر] روزى كه هيچ كس براى هيچ كس چيزى- بازداشتن عذابى يا رساندن سودى- در توان ندارد، و فرمان در آن روز همه خداى راست.
یکبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْآنگاه كه آسمان بشكافد،
دووَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْو آنگاه كه ستارگان پراكنده شوند- فروريزند-،
سهوَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْو آنگاه كه درياها شكافته و در هم روان شوند،
چهاروَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْو آنگاه كه گورها زير و زبر گردند- تا مردگان زنده بيرون آيند-،
پنجعَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْهر كسى بداند آنچه پيش فرستاده و آنچه واپس انداخته است- سنتهايى كه از خود بجا گذاشته و با ديگران در پاداش عمل به آنها شريك است-.
ششيَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِاى آدمى، چه چيز تو را به پروردگار بزرگوارت- بخشنده و نيكوكارت- بفريفت؟!
هفتالَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَآن كه تو را آفريد پس راست و بسامان كرد و [اندامهايت را] معتدل و هماهنگ گردانيد.
هشتفِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَبه هر صورتى كه خود خواست- زن و مرد، زيبا و زشت، بلند و كوتاه و ...- تركيبت كرد.
نهكَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِنه چنان است [كه مى‌پنداريد]، بلكه رستاخيز- روز پاداش- را دروغ مى‌انگاريد.
دهوَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَو هر آينه بر شما نگهبانانى باشد،
یازدهكِرَامًا كَاتِبِينَبزرگوارانى نويسنده
دوازدهيَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَكه مى‌دانند آنچه مى‌كنيد.
سیزدهإِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍهر آينه نيكان در بهشت پر نعمت‌اند.
چهاردهوَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍو همانا بدكاران و گنه‌پيشگان در دوزخ‌اند
پانزدهيَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِكه در روز حساب و پاداش بدان در آيند- يا به آتش آن بسوزند-.